Υπό την συνοπτική προϋπόθεση ότι κατεβαίνω στον κόσμο με μια τόσο βαρειά αξίωση, που μέχρι τώρα κανείς δεν του πρόβαλε, κρίνω απαραίτητο να πω, ποιος είμαι. Κατά βάση θα “πρεπε κανείς να το ξέρει. Γιατί δεν άφησα τον εαυτό μου “αμάρτυρο”. Η απόσταση όμως ανάμεσα στο μέγεθος της αποστολής μου και στη μικρότητα των συγκαιρινών μου έλαβε τέτοια μορφή, ώστε κανείς να μη μ” έχει ακούσει και κανείς να μη μ” έχει ιδεί. Ζω αντλώντας από τις πιστώσεις μου. Είναι ίσως μια απλή προκατάληψη το ότι ζω;…
Δε χρειάζομαι παρά να μιλήσω με κάποιον “μορφωμένο”, που ανεβαίνει στην Άνω Ενγκαντίν, για να με κάμει να πιστέψω ότι δεν ζω… Κάτω από τις συνθήκες αυτές υπάρχει ένα χρέος, απέναντι στο οποίο στην ουσία ξεσηκώνονται και οι συνήθειες, και πολύ περισσότερο η περηφάνεια των ενστίκτων μου, δηλαδή να πω: “ακούστε με, γιατί “μαι αυτός κι αυτός. Προπαντός μη με περάστε γι” άλλονε”. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Αξιολογήσεις
Δεν υπάρχει καμία αξιολόγηση ακόμη.